فعالیت‌های پیمایشی۱ مانند دوچرخه‌سواری و پیاده‌روی برای سلامتی مفید بوده و فعالیت بدنی را افزایش می‌دهند. از طرفی این فعالیت‌ها باعث جذب و استفاده بیشتر انسان از هوای آلوده شده و می‌تواند پیامدهای مضری روی سلامت انسان داشته باشد. برای مشاهده تأثیرات فعالیت‌های بدنی بررسی‌هایی برای میزان فایده فعالیت‌های بدنی، یک‌بار به‌طور طبیعی و یک‌بار در معرض محدوده‌ای دارای آلودگی انجام شده است.
میزان تلفات انسانی فعالیت‌های بدنی در آلودگی هوا در موارد مختلف یعنی میزان‌های مختلف آلودگی هوا و میزان «فعالیت بدنی» در آن هوا (مسافت پیموده شده) بررسی شده و نتایج آن در این تغییرات گمانه‌زنی شده است. این تغییرات (میزان‌های مختلف آلودگی) در هوای دارای ذرات معلق ریز (PM۲.۵) با حداقل غلظتی معادل m۳ / gµ۵ تا حداکثر m۳ / gµ۲۰۰ بررسی‌شده‌اند.
همچنین میزان فعالیت‌های بدنی نیز در محدوده ۰ تا ۱۶ ساعت در روز در نظر گرفته شده است که البته این ارقام به فعالیت‌های پیمایشی طولانی‌مدت، در سطح متوسط، در معرض ذرات معلق ریز (PM۲.۵) تعلق دارد. در بررسی‌های انجام شده میانگین ذرات معلق ریز (PM۲.۵) در شهرهای جهان m۳ / gµ ۲۲ اندازه‌گیری شده که در این میزان غلظت ذرات معلق و حتی در مواردی اندک با غلظت بیشتر ورزش کردن به هر میزانی حتی به میزان بسیار زیاد برای بدن مفید بوده و تنها اندکی ضرر دارد که قابل‌چشم‌پوشی است.
اما اگر غلظت ذرات معلق بیشتر شده و به m۳ / gµ۱۰۰ برسد، در این شرایط میزان دوچرخه‌سواری نباید از ۵/۱ ساعت و میزان پیاده‌روی از ۱۰ ساعت در روز بیشتر شود و در صورت تجاوز میزان فعالیت از ساعت‌های یادشده، ضررهای فعالیت از مزایای آن بیشتر خواهد بود و توصیه نمی‌شود. اگر به جای ماندن در خانه می‌خواهید رانندگی کنید در این صورت مزایای فعالیت‌های بدنی مانند دوچرخه‌سواری تا ۵/۳ ساعت در روز به‌صرفه‌تر از رانندگی است. در کل و در حالت عادی مزایای ورزش و فعالیت‌های بدنی بسیار بیشتر از مضرات آنکه ناشی از آلودگی هواست هست مگر در شرایطی که هوا بسیار آلوده است. می‌توانید برای اطلاعات بیشتر و مشاهده کامل مقاله به آدرس https://www.tinn.ir/fa/tiny/news-۱۹۲۱۱۳ مراجعه کنید.
۱- منظور از فعالیت‌های بدنی مخصوصا ورزش‌هایی است که در یک مسیر فعالیت انجام می‌شود مانند پیاده‌روی، دوچرخه‌سواری و... (active travel)